Rusland!

Ik liep van Tolmicko in Polen naar Kaliningrad en passeerde de Russische grens. Ik ben dus in de exclave Kaliningrad.

Het weer is de laatste weken wat minder. Deze week een paar bewolkte dagen en twee regendagen. De temperatuur is goed. Om te lopen eigenlijk prima weer!

Mijn route liep langs een snelweg die momenteel heel rustig is. Polen uit de grensstreek kunnen normaal gesproken de grens makkelijk passeren. Nu niet, vanwege de NAVO-top in Warschau het afgelopen weekeinde. Weer mazzel: de snelweg was vernieuwd, maar de oude lag er nog. 35 km relaxed lopen langs een stille autoweg!

Hé, het Europese logo! Ja hoor, ik schreef al dat de infrastructuur van half Polen is vernieuwd met subsidies uit het Europese infrastructuurfonds, ook in Rusland dragen we bij!

Het passeren van de grens was een heel gedoe. Lopen over de Russische grens is niet toegestaan. Dus ik nam de snelbus naar Kaliningrad, de enige optie die er is. Deze rijdt van Gdansk naar Kaliningrad, met één tussenstop: Braniewo, waar ik op dat moment was. Echter ik moest naar Mamonovo in Rusland vlak over de grens en vroeg de chauffeur of hij in dat plaatsje wilde stoppen, hij reed er toch doorheen. Een nors “njet, dan moet je een andere bus nemen” was het antwoord. Die andere bus is er dus niet. Dus dan maar naar Kaliningrad en dan met een andere bus terug, totaal 100 km.

Bij de laatste controle (de 5e ! ) kwam ik op het lumineuze idee om niet meer in de bus te stappen en verder te gaan lopen. Vervolgens aan de chauffeur gevraagd of hij het ook een goed idee vond om de 3 km naar Mamonovo te gaan lopen. Dat vond hij, dus ik haalde mijn rugzak uit de bus en ging op weg. Helaas, na 100 m lopen werd ik door een zwaar bewapend douanemannetje van ik schat 25 jaar aangehouden en gesommeerd om onmiddellijk in de bus te stappen. En ineens was de chauffeur, na een korte discussie met het douanemannetje bereid om mij in Mamonovo af te zetten! Hij begon zelfs een beetje te lachen naar me!

Kaliningrad wordt ook wel de “Baltic Singapour” genoemd. Het is een grote, drukke stad met brede wegen. Je ziet veel juweliers, modewinkels en chique restaurants. Mensen zien er modern uit.

Het is altijd Duits geweest en behoorde tot WO 2 tot Oost-Pruisen. De stad heette destijds Königsberg. Na de oorlog annexeerde Rusland het gebied mede omdat het een open haven naar de Oostzee wilde hebben. Van de Duitse bevolking die nog niet gevlucht was (150.000 lees ik op Wikipedia) kwam in de jaren 1945-1947 het overgrote deel om, ongeveer 130.000 mensen, door honger, ziektes en Russische wraakacties. De rest werd naar het huidige Duitsland gedeporteerd. De stad is vernoemd naar Michail Kalinin, een  vooraanstaand politicus van de Sovjet-Unie in de 1e helft van de vorige eeuw.

Het overgrote deel van de stad is door de Russen gesloopt en vervangen door brede wegen/boulevards. Er zijn nauwelijks nog historische Duitse gebouwen. Een aantal stadspoorten zijn behouden.

In een prachtig hotel, waar ik de enige gast was, kwam ik overdag een Duitser tegen die nog in Königsberg geboren was, dus vòòr 1945.

De Russen die ik tot op heden ontmoet heb zijn ongelooflijk aardig. Donderdag werd ik, toen ik de weg kwijt was in de stromende regen, zelfs door een aardige dame met een auto naar het hotel gebracht. Verder is mij al een paar keer een lift aangeboden.

Nog een voorbeeld: de eerste dag stuurde de navigatie mij een strikt verboden gebied in: het niemandsland tussen Polen en Rusland. Ik werd aangehouden door een knap en zeer vriendelijk meisje in uniform die mij om mijn papieren vroeg.

Daarna verscheen een officier, een jongen van ongeveer 30, die mij in gebrekkig Engels uitlegde dat dit gebied “customs” was en mij na vijf telefoontjes met de auto buiten het gebied bracht (wel 2 km voor niks gelopen). Op de foto zie je nog net (niet?) in de verte de achterkant van zijn auto. Fotograferen was daar natuurlijk ook verboden.

Ja en dan omdat sommigen van jullie van foto’s van gesloten hekken houden, hier nog eentje in Rusland. En in Rusland over een hek klimmen durf ik niet. Dus balen, deze impliceerde 5 km extra lopen donderdag 😠

Tijdens het wandelen oefen ik de Russische letters: Калининград = Kaliningrad. Het begint al aardig te lukken.

Nu jij, wat staat hier?

Het is hier buiten de toeristische centra spotgoedkoop. Ik had een koffie voor 20 roebel. Dat is 28 ct. Gelijk drie besteld 😉 De benzine is net iets minder dan 38 roebel. Dat is 54 cent.

Effe omrijden als je gaat tanken? 😊

Rechtsaf naar Moskou (Москва), mijn volgende wandeltocht?

Voor de liefhebbers ten slotte, het verschil enclave-exclave: een enclave is een gebied, al dan niet onafhankelijk, dat omgeven is door één land: Vaticaanstad, Baarle-Nassau. Een exclave is een gebied dat behoort tot een ander land èn niet omgeven is door één land. In dit geval door Polen en Litouwen (en de Oostzee). Kaliningrad is dus een exclave van Rusland. Dit is het geval sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Daarvoor was het hele gebied, inclusief de Baltische staten, onderdeel van de SU.

De statistieken:

• Gelopen km deze week: 96 ( + 11 met de bus de grens over)
• Totaal aantal km gelopen: 1621
• Gelopen % van het totaal (2800): 57,9 %
• Totaal aantal stappen: 2.287.617
• Totaal aantal met lopen verbruikte calorieën: 137.785 kCa
• Tijd gewandeld deze week: 34 uur, totaal 506 uur
• Aantal dagen op weg: 91
• Aantal rustdagen: 17
• Aantal overtochten per veerboot deze week: 0
• Reis- en verblijfkosten (incl. bootovertochten) deze week € 538; Totaal € 6.601
• Gemiddelde reis- en verblijfkosten per dag: € 72,53

Andere:

• Lichaam: voeten blijven een probleem, maar het wordt niet erger. Af en toe neem ik een paracetemolletje. Verder heb ik mezelf gewogen en ben 5 kg afgevallen. Ook blijkt dat ik toch nog 13 kg meezeul 😟😟
• Gevoel: het was even wennen in Rusland. Het voelde wat “unheimisch”. Het is zó stil hier op de wegen. Ik kom geen kip tegen!
• Mentale instelling: gaat goed, ik heb af en toe zo’n opwelling van “hé, het schiet op”.
• Spirituele overpeinzingen: deze blog iets over spiritualiteit in het algemeen. De volgende blog maak ik het persoonlijk.
  Wat is spiritualiteit eigenlijk?
  Voor mij is dat het intens beleven van de werkelijkheid, inclusief en jezelf.
  Ik denk dat dat in het dagelijks leven moeilijk is door afleiding via prikkels van buitenaf:
  1 van de omgeving (werk, andere mensen, luxe dingen, drank enz.)
  2 van de eigen persoon (gedachten, wensen, gevoelens, irrationele zaken, het onbewustzijn, enz.).
  Als je deze prikkels kunt verminderen of uitschakelen, kun je dingen in de omgeving en jezelf “zuiverder” beleven en dingen ontdekken die je niet wist of die je wel vermoedde, maar niet zeker wist.
  Dit gebeurt inderdaad tijdens mijn reis. Hierover meer in de volgende blog.

  Dit heb ik bedacht tijdens het lopen.

• Fauna: drie ooievaars. Vanuit mijn kamer keek ik uit op het nest.