Etappe 15 Litouwen
Ik liep deze week van Nida, net over grens van Litouwen, naar Palanga op de grens met Letland. Ik had een rustdag in Klaipeda (Memel) de derde stad van Litouwen.
Het weer was prima. Veel zon en een graadje of 23.
Litouwen. Wat is dat eigenlijk voor land? Even kort de kenmerken en de geschiedenis. Het land heeft ongeveer 3 miljoen inwoners. Door emigratie naar West-Europa daalt het bevolkingsaantal. De hoofdstad is Vilnius.
80 % van de inwoners is Rooms-Katholiek. In het guesthouse waar ik logeerde stond Jezus in de voortuin, een veilig idee!
Litouwen heeft in februari 2015 de herinvoering van de dienstplicht aangekondigd omdat het de situatie met Rusland als dreigend ervaart.
De oppervlakte is 1,5 keer Nederland. Litouwen heeft maar een korte kuststrook. Wel mooie kliffen!
Een geografische bijzonderheid van Litouwen is dat het middelpunt van Europa binnen de Litouwse grenzen ligt.
De geschiedenis van Litouwen is dramatisch. Litouwen was ooit (14e eeuw) een machtig land, dat zelfs tot de Zwarte Zee reikte (kaartje). Het was eeuwenlang onderdeel van het tsaristische Rusland. In WO 1 werd het bezet door Duitsland. Na deze oorlog werd het een onafhankelijke staat. Tot 1939, toen werd het als onderdeel van de overeenkomst tussen Stalin en Hitler (het Molotov-Ribbentroppact) aan Rusland toegewezen. Na de aanval van Hitler op Rusland werd Litouwen van 1941-1944 opnieuw door de Duitsers bezet. In 1944 werd het land ‘bevrijd’ door het Rode Leger. Vanaf dat jaar tot 1990 was Litouwen een Sovjetrepubliek, met Vilnius als hoofdstad. Vanaf 1940 is het grootste deel van de bevolking vermoord en gedeporteerd, eerst door de Duitsers, daarna door de Russen. Op Wikipedia worden getallen genoemd van 200.000 Joden en 130.000 Litouwers.
Litouwen speelde een sleutelrol in het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Op 1 maart 1990 verklaarde het land zich als eerste Baltische land onafhankelijk. Op 1 mei 2004 tradt het toe tot de Europese Unie en de NATO. Op 1 januari 2015 voerde het de Euro in.
Ik liep over het laatste deel van de Koerse Schoorwal naar Klaipeda en deed een boottochtje langs het Litouwse deel. Vanuit de Koerse lagune waren de hoge duinen mooi te zien.
De Koerse Schoorwal is een mooi natuurgebied met veel bossen, dieren en hoge duinen, tot 62 meter hoog. Indrukwekkend is de strijd tegen het zand die de bewoners eeuwenlang gevoerd hebben. Hele dorpjes zijn door zandverstuivingen en duinen opgeslokt. Ik had er echter wel wat meer van verwacht. Ik vind het gebied vergelijkbaar met onze Waterleidingduinen of Noord-Hollands Duinreservaat.
De rustdag was in Klaipeda. De stad behoorde tot 1919 tot Oost-Pruisen en heette toen Memel, een naam die nog steeds gebruikt wordt. De Duitse invloeden zijn nog goed te zien. Evenals Gdansk en Kaliningrad was ook deze stad lid van de Hanze.
Ook hier Duitse bunkers.
Omdat jullie dat zo leuk vinden (en ik ook) nog enkele ontmoetingen in Rusland:
In de bus over de grens naar Litouwen sprak ik met Marina. Een jonge, moderne Russin. Ze heeft een eigen bedrijf in Kaliningrad en ging een weekeindje naar vrienden in Klaipeda. “Daar kan je goed uitgaan” zei ze. Ze heeft een half jaar in Duitsland (Essen) gestudeerd en toen ook Amsterdam bezocht.
Igor (Игорь) uit Novgorod bij Moskou. Ik ontmoette hem op het Russische deel van de Koerse Schoorwal. Hij woont in en was op vakantie in Kaliningrad. Zijn hobby is het maken van foto’s met drones. Hij maakt mooie foto’s. Kijk maar eens op vk.com/nn_aero
Hij schreef een heel leuke mail de volgende dag:
I greet you, Leo! Just returned to Kaliningrad, where I live at the time of my vacation. I was very glad to meet you and shake your hand courageous Leo! I will closely monitor your not an easy one, but exciting journey! you are a great man !!! as regards the photos – I do them with a drone. you’re right. this thing lets look at the common types differently! huge scope for creativity! I love. I fly in 2013. today, by the way was very beautiful sunset on the Куршская коса. I wish you excellent and smooth roads, good for travel and a clear sky!
Een Russische lerares kunstgeschiedenis uit Selenogrdsk (het voormalige Kranz). Zij verkocht ’s zomers, als er geen les is, etsen. Ik sprak met haar en kocht ook maar een ets (een kleine).
De statistieken:
- Gelopen km deze week: 96
- Totaal aantal km gelopen: 1810 (ik zit dus in de laatste 1000 km!)
- Gelopen % van het totaal (2800): 64,6 %
- Totaal aantal stappen: 2.587.438
- Totaal aantal met lopen verbruikte calorieën: 153.680 kCa
- Tijd gewandeld deze week: 33 uur, totaal 569 uur
- Aantal dagen op weg: 105
- Aantal rustdagen: 19
- Aantal overtochten per veerboot deze week: 1 (van Juodkranté naar Klaipeda); totaal aantal bootovertochten: 19
- Reis- en verblijfkosten (incl. bootovertochten) deze week € 518; Totaal € 7.638
- Gemiddelde reis- en verblijfkosten per dag: € 72,74
Andere:
- Lichaam: goed. Voeten wisselend.
- Gevoel: goed.
- Mentale instelling: Het gaat goed, het volgende land bereikt (Letland).
- Spirituele overpeinzingen. (Deel 3 en voorlopig het laatste hierover, aan het eind van de reis kom ik nog één keer terug op wat ik over spiritualiteit geschreven heb): behoefte aan luxe heb ik momenteel niet. Ik heb alles wat ik nodig heb. Een rugzak met primaire spullen en een Ipad met muziek en boeken en een telefoon om te appen is genoeg.
Mijn leven is altijd een sneltrein geweest, ik deed alles snel en efficiënt, maar of ik altijd stil heb gestaan bij al het moois dat het leven biedt? Het antwoord ligt al in de vraag. Ik heb me dat nooit echt gerealiseerd.
Zou ik deze rust bij thuiskomst kunnen vasthouden? Ik ga het wel proberen. Ja Peter (Edel) zoals je al schreef in een van je reacties, ik ga proberen om het ook tijdens het klaverjassen vol te houden. (Als jullie gotver maar niet verzaken! Sorry! 😉)
Ja en dan het werk. Dat is momenteel ver op de achtergrond verdwenen. Wat heeft die activiteit mijn leven overheerst! Ik ben overigens zeer tevreden over mijn carrière. Van bewegingstherapeut naar gezinstherapeut, manager, directeur van een verpleeghuis, projectleider, een eigen bedrijf tot mede-eigenaar van een ICT bedrijf. Maar wel door veel en hard werken en risico’s nemen! Het resultaat van al dat gewerk is dat ik deze reis op mijn 61e kan maken.
Ten slotte: deze reis is ook spannend en af en toe zwaar. Wat ik al wist over mezelf is dat ik een doorzetter ben en niet gauw opgeef. Dat is nodig om deze reis tot een goed einde te brengen en St. Petersburg lopend te bereiken. Dat is ook spiritualiteit. Bevestigd worden in eigenschappen die je eigenlijk al wist.
Ik gooi er als afsluiting een gedurfde stelling tegenaan: met een baan waarbij er geestelijk veel van je geëist wordt, de verantwoordelijkheid groot is en tijdsdruk een grote rol speelt, kom je niet tot spiritualiteit (zoals ik die beschreven heb als het intens beleven van de werkelijkheid, inclusief jezelf zonder afleiding via prikkels van buitenaf). - Jonge zwaluwen. Schattig hè? Zaten in de haven van Nida onder een dakgoot.
Dan nog de vraag over de graven. Niemand heeft het geraden, misschien was het ook wel moeilijk te zien op de foto. Als je goed kijkt zie je dat de grafzerken bij het ene graf aan de voorkant staan en bij het andere aan de achterkant van het graf. Sommige mensen worden hier begraven met de grafsteen aan hun voeten!
Ha sloompie!wat grappig, essen klinkt me opeens bekend in de oren, aangezien ik hier met m’n huisgenoten langs ben gereden toen we naar Zwitserland reden naar het huisje van marcelline!!
Wat een leuk bericht van igor met de drones. Niet alleen wij hebben bewondering voor je maar iedereen!!!!!
Kunnen de mensen die je ontmoet wel Engels? Of praat je meer Duits?
Leuk ook dat stukje geschiedenis, je loopt nu echt in landen waar ik nauwelijks iets van af weet, en ook nooit echt iets over heb geleerd.
Je doet het zo goed paps.
Ik ben zo trots op jou!!
Dikke kus van je lievelings dochter(Nicky)
Hi Leo,
ich sitze gerade im Zug in Deutschland von Düsseldorf nach Berlin und habe mir deinen Blog in aller Ausführlichkeit angeschaut. Es ist ein wunderbares Tagebuch über dein großes Abenteuer. Es liest sich spannend. Und ich bekomme ein wunderbares Gefühl über die Länder und Gegenden die du durchwandert hast. Da muss man gar nicht mehr selbst hin … .
Ich erinnere mich gern an unser Treffen an der deutschen Ostseeküste nahe der Stadt Barth. Es war ein Vergnügen, dich ein paar Kilometer auf deiner Reise zu begleiten. Ich wünsche dir weiterhin eine wunderbare Reise und wenn du einmal in Berlin bist, schreibe mir eine Mail und ich hoffe, wir finden die Zeit, uns zu treffen.
Alle Gute für dich wünscht dir Maik
Ha Leo,
Weer een mooi verhaal van je belevenissen. Een opfriscursusje geschiedenis van Litouwen is nooit weg. Ik wist nauwelijks dat ze daar ook al de euro hebben. Kennelijk houdt men zich daar dus wel aan de door Brussel opgelegde maxima van begrotingstekorten. Het meest interessant van je avonturen vind ik toch je spirituele overpeinzingen. De persoonlijke groei die je deze reis doormaakt lijkt me de grootste voldoening van je voettocht.
De vragen die ons vroeg of laat allemaal overvallen in het leven: waar draait alles echt om. Aanvankelijk lijken succes, status, geld en/of -erger nog- macht belangrijk. Maar gaandeweg kom je er achter dat het juist gaat om geestelijke balans en harmonie. Juist het kunnen genieten en ervaren van de kleine dingen om je heen, die je niet ziet als je in de sneltrein zit. Zoals het motto van de grote filosoof Voss: “het ervaren van het onderwegzijn is belangrijker dan de bestemming”. Kortom zien en voelen wat echt belangrijk voor jezelf is. Op weg naar geestelijke vrijheid! Ik heb het al eerder gezegd: ik hoop dat je het gevoel van balans en rust vast weet te houden als je terugbent. Zou mooi zijn. Dan zitten we over enige tijd te klaverjassen als een stelletje Zenboeddhisten….;)
Hoi Leo, je “gedurfde” stelling op het eind van je indrukwekkende stuk doet mij zeer veel : “met een baan waarbij er geestelijk veel van je geëist wordt, de verantwoordelijkheid groot is en tijdsdruk een grote rol speelt, kom je niet tot spiritualiteit (zoals ik die beschreven heb als het intens beleven van de werkelijkheid, inclusief jezelf zonder afleiding via prikkels van buitenaf).” Deze neem ik zeer zeker mee, vooral nu ik na lange lange tijd wat tot rust kom van m’n werk.
Dank!!!!
Ik zal ‘m onthouden en kijken wat ik ermee kan doen.
Nogmaals dank.
Nicole
Nou Leo, ik ben erg onder de indruk van je voettocht. Dat je zover bent gekomen. Echt een prestatie hoor! Ook leuk dat je al die wetenswaardigheden erbij haalt. Het lijkt zo op een reis programma van Jelle Brandt Corstius. (de zoon van Hugo…!!)
Heel veel succes en zo te zien ook veel plezier aan je trektocht.
Groet, René en Annemiek
Ha die Leo,
ben je in Klaipeda nog op het strand geweest dat alleen voor vrouwen is bestemd? Zo niet, dan toch zeker even terug. Het gebied waar je nu bent/komt, heb ik een aantal jaren terug ook doorkruist (maar meestal niet te voet :-)). Estland vond ik een stuk relaxter dan Letland, ik ben benieuwd naar jouw ervaringen. Ik lees je verhalen elke week met veel plezier, zo meteen kan ik niet meer zonder …..
Dag Leo!
Zo…voor de tweede keer Marina? Zal wel aangenaam gezelschap zijn geweest!
En nu gearriveerd in Letland. Op weg naar Riga via de kustlijn? Of ga je een stukje doorsteken.
Dat raadsel over die grafzerken was mij iets te moeilijk….Graag een nieuw raadsel!
Hopelijk overleeft je ets van de kunstlerares de reis in je rugzak.
Fijne wandelweek en het is alweer augustus dus…. “We zijn er bijna”….
Groeten, Voss
Interessant Leo om te lezen, de geschiedenis, de mensen die je ontmoet. En de overpeinzingen over spiritualiteit spreken me ook aan.
Sterkte en plezier op je verdere wandeling!
Hi Leo,
Je hebt me weer een mooi stukje geschiedenis vertelt wat ik nog niet wist, heel leuk om weer te lezen. Vroeger las ik nog wel eens een goed boek maar daar kom ik tegenwoordig niet meer aan toe vanwege de drukte van alle dag dus ik heb wel een beeld bij je overpeinzingen. Zet m op, rustig an en geniet er met volle teugen van 😄. Golvende groet Fred van Oostveen
Ha die Leo, dank weer voor de aardrijkskunde- en geschiedenisles. Je maakt er veel werk van. Prachtig. 2/3 achter de rug. Nog een klein ‘ rukkie’. Gaat lukken. Tot volgende week. Gr. Nico.
Hoi Leo wat een leuke reis zit ook je verhalen te lezen erg leuk hoorden het van co bonarius .
……iedere week lees ik met enthousiasme jouw verhalen en ben ik benieuwd naar wat je allemaal weer hebt meegemaakt. Echt super leuk!
Ik heb je ooit leren kennen als een ietwat zakelijke en afstandelijke man (of was ik juist die afstandelijke trien?). Na enige tijd kon ik die eerste indruk gelukkig bijstellen 😅. Kortom, ik geniet van je verhalen en ben benieuwd naar het vervolg!!